ไม่เข้าใจการตั้งตัวชี้วัด สร้างบารมีแล้วยังใช้ตัวชี้วัดที่เป็นโลกธรรม
มุมมองชีวิต ใกล้ ไกล ไกลมาก ไกลสุด ไกลเลย
ความจริงทั้งหลายอาจไม่ปรากฏในยุคเรา เราต้องฉลาดในการชั่งระหว่าง ความรู้กับการเอาตัวรอด
เมื่อศรัทธาอะไรแล้ว พยายามหาหรือมอง เฉพาะเหตุผลที่เข้ากับความเชื่อตน
บางทีก็ถ่อมตัวจนเกินไป กลัวเกินครูเกินศาสดา การครองกายมนุษย์ ทำให้เรายังมีกิเลสมนุษย์ ซึ่งเป็นเรื่องปกติ คล้ายเรื่องการตั้งตัวชี้วัด ไม่กล้าตั้งตัวชี้วัดที่ยิ่งใหญ่ เข้าใจว่าโพธิสัตว์เป็นสิ่งที่สูงจนไม่อาจเอื้อม
ความรู้ กับการปฏิบัติจนเข้าถึง ต่างกัน เหมือนโค็ชกับนักกีฬา ซึ่งต้องพึ่งพิงกัน ผู้ปฏิบัติได้อาจจนความรู้ ผู้มีความรู้อาจทำอย่างที่รู้ไม่ได้
ศิษย์ต้องเก่งกว่าอาจารย์ โลกและธรรมจึงจะเจริญ
เราเรียนรู้ทางโลกให้สูง ทางธรรมก็ต้องพยายามแบบเดียวกัน
มนุษย์ไม่รู้เลยว่า ตัวเองเกิดมาเพื่อแสวงหาอะไร
เอาความรู้ที่ไม่สมบูรณ์ มาโต้เถียง
มีเศรษฐานะ ชาติตระกูล ยศศักดิ์ ที่สูงเกินกว่าจะยอมรับความจริงด้านอื่น เพราะอยู่ในสถานะที่ดีอยู่แล้ว ต้นธาตุมาเกิดเป็นมนุษย์ จึงต้องมาเกิดเป็นคนจน
