ในหนังสือมรรคผลพิสดาร 2 บทที่ว่าเรื่องเครื่อง ให้ลักษณะ
“เครื่อง” ของธรรมภาคขาวไว้ว่า
เครื่องคือธาตุ 6 ที่เอามาหมุนขวา ของภาคมารก็หมุนตรงข้าม คือหมุนซ้าย
ในตำราปราบมาร 1 พูดถึงการปกครองของมารว่า มารปกครองด้วยเครื่อง
เครื่อง ก็เหมือนกฏหมายบ้านเมืองที่มีอำนาจปกครอง ประกอบด้วยธาตุทั้ง
6 คือ น้ำ ดิน ไฟ ลม อากาศ และวิญญาณ นั่นเอง ความสำคัญอยู่ตรงที่มีวิญญาณธาตุ
ทำให้เครื่อง “มีชีวิต” สามารถปรับปรุงตัวเองได้ในระดับหนึ่ง
เหมือนต้นไม้ที่มีชีวิต สามารถเจริญเติบโต หันกิ่งใบเข้าหาแสงแดด
ซึ่งเป็นการแสดงอาการของการมีชีวิตนั่นเอง แต่ต้นไม้ ไม่มี “เห็นจำคิดรู้” หรือ “ใจ” ของตนเอง
การมีชีวิตของต้นไม้จึงเป็นกลไกที่ไม่เหมือนคนและสัตว์ ผมเคยเขียนเรื่อง
วิญญาณธาตุไม่ใช่เห็นจำคิดรู้ ไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ท่านไปหาอ่านได้
ครูบาอาจารย์จะสอนเรา เวลาทำเครื่อง ให้เอา “กาย” (ซึ่งก็มีใจอยู่ด้วย) ของเราไปปกครองเครื่องด้วย เครื่องจึงจะมีกำลัง
ไม่ถูกระเบิดได้ง่ายๆ ไม่เช่นนั้น วิชชาที่ทำ จะไม่ได้ผล
เพราะอีกภาคจะระเบิดเครื่องของเราทิ้งไปเสียก่อนโดยง่าย เพราะไม่มีกายคุม
แต่ไหนแต่ไรมา มารปกครองเราตั้งแต่ยุคนิพพานกายธรรม ด้วยวิชชาทุกข์สมุทัย
และปิฎก ด้วยเครื่องของมาร เข้ามาในลักษณะ เอิบอาบซึมซาบปนเป็นสวมซ้อนร้อยไส้
อย่างแนบแน่น จนทุกข์ภัยโรค กิเลสทั้งปวง แทบจะเป็นตัวตนของเราอย่างแยกไม่ออก มานานแสนนาน
จนทุกข์ภัยโรคถูกพิจารณาให้เป็นธรรมดาของสังขาร
การสร้างบารมีเปลี่ยนจากการยกระดับธาตุธรรม เป็นการกำจัดทุกข์ภัยโรค กำจัดกิเลส
ซึ่งทำได้ยากยิ่งจนบางหมู่คณะพิจารณายอมรับ และ “ปล่อยวาง” ให้มันเป็นไปโดยไม่ฝืนธรรมชาติ
แต่ก็ว่าเป็นการพิจารณาอย่างมีสติ
โดยความรู้ เครื่องปกครองของมาร ย่อมต้องมีกายมารคุมเครื่องเสมอ
หากท่านเคยได้ยินได้ฟังมาบ้าง ท่านจะรู้ว่า เขาวางการปกครองลงมาเป็นชั้นๆ
ต้นกลางปลาย อ่อนแก่หยาบละเอียด ตั้งแต่ ผู้ต้นคิดวิชชา ผู้สอด ผู้ส่ง ผู้สั่ง
ผู้บังคับ ผู้ปกครอง ผู้ปกครองย่อย ผู้ปกครองใหญ่ เครื่องรวมย่อย เครื่องรวมใหญ่
หัวใจเครื่องรวมใหญ่ของผู้ปกครองใหญ่
จะเห็นได้ว่า มีทั้งเครื่อง มีทั้งกายที่คุมเครื่อง
หนาแน่นจนแทบไม่มีประตูสู้ เขาจึงปกครองมาได้อย่างยาวนาน จนการถูกปกครองกลายเป็น “ธรรมดา” ของสังขาร
หากมีการปฏิวัติการปกครองขึ้นได้ หากมีการดับกายมารทั้งปวงได้ ถามว่าทุกข์ภัยโรค
และปิฎกมารจะเป็นเช่นไร? จะยังปกครองกายใจของเราในรูปแบบใดต่อไป หรือไม่?
เราคงต้องนึกภาพบ้านเมืองที่เคยถูกข้าศึกปกครองมาเป็นร้อยเป็นพันปี
จนแนบแน่นไปกับการปกครองนั้นอย่างไม่มีอะไรที่เป็นของเดิมเหลืออยู่เลย แล้วเรากำลังพยายามปฏิวัติพลิกฟื้น
ซึ่งต้องใช้เวลา แต่การปกครองของมารนานกว่านั้นมาก
กายและใจของเราเกิดมาในยุคทุกข์สมุทัย ถูกเครื่อง(ที่มีชีวิต)
ปกครองมาก่อนอย่างเอิบอาบฯ จึงเป็น “รังเก่า”
ของทุกข์สมุทัยและปิฎกมาร หากสงครามถูกสรุปจบไป เพราะเราจับต้นตอมาดับได้แล้ว
เครื่องปกครองยังมีหลงเหลืออยู่ เพียงแต่ ไม่มีเห็นจำคิดรู้มากำกับไว้เท่านั้น
เราจึงยังเห็นผลของเครื่องเดิมวิชชาเดิม ที่เขาเคยทำไว้แก่เราที่อาจดูคุกรุ่นขึ้น
เหมือนปลวกแตกรัง ตอนที่เราทำลายนางพญาปลวกได้ นั่นเอง
แล้วมันจะสิ้นสุดตอนไหน คำตอบคือไม่ทราบเหมือนกัน เพียงแต่เรารู้ว่า
เครื่องปกครองที่ไม่มีกายคุม ย่อมไม่แข็งแรง ผู้เป็นวิชชา “น่าจะ” เข้าไประเบิดออกได้ง่ายขึ้นกว่าเดิม
ไม่ว่ามันจะกำลังแสดงอานุภาพให้ปรากฏปานใด แต่จะหมดจดเกลี้ยงเกลาขนาดไหน
คงต้องมีความรู้ดั้งเดิมพอสมควร ว่าเขาปกครองอะไรของเราไว้บ้าง กายที่เรายังดำรงอยู่
ซึ่งเป็นกายทุกข์สมุทัย มีส่วนประกอบคือขันธ์ 5 เป็นต้น หรือเรามีสมบัติคุณสมบัติอะไรที่ต้องไปดูแล
ควรไปแก้ไขให้หมด อันนี้คือเฉพาะหน้า แต่อนาคตก็อาจมีการสะสางล้างไพ่โลกทั้ง 3 ให้หมดไปก่อน
โลกใบใหม่คงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
