Pages

Monday, May 10, 2010

เจ้ากรรมนายเวร

วันนี้ผมขอคุยเรื่องเจ้ากรรมนายเวร ในฐานะครูผู้หนึ่งที่สอนการทำสมาธิในพุทธศาสนา มีคนถามว่าเรื่องเจ้ากรรมนายเวร เป็นส่วนหนึ่งของพุทธศาสนาหรือไม่

ก่อนที่ผมจะตอบคำถาม ผมขอทบทวนคำจำกัดความของคำว่า "เจ้ากรรมนายเวร" เสียก่อน ความเข้าใจของผมก็คือ ผู้ที่เราเคยล่วงเกินเขาไว้ ไม่ว่าจะในอดีตชาติ หรือปัจจุบันชาติ ไม่ว่าเขาจะอยู่ในสภาพเป็นบุคคล สัตว์ หรือแม้อมนุษย์ทั้งปวง ทั้งที่ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม ผมให้คำจำกัดความอย่างนี้ คิดว่าน่าจะสมบูรณ์พอสมควรแล้ว

บางคนรู้สึกว่า เราต้องอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลทั้งปวงที่เราทำให้เจ้ากรรมนายเวรก่อน อาจจะโดยเหตุผลที่เราเคยล่วงเกินเขาไว้ แต่จริงๆ แล้ว มักจะเป็นแบบที่เราเกรงกลัว ว่าเขาจะมาทำวิบัติแก่เรากลับคืนเป็นการแก้แค้นเสียมากกว่า และที่สำคัญคือเราไม่รู้ว่าเราเคยล่วงเกินใครไว้บ้าง โดยเฉพาะในชาติปางก่อนที่เราก็จำไม่ได้แล้ว

มุมมองของผมคือ คนเราเกิดมาหลายภพหลายชาติ ย่อมมีการล่วงเกินกันและกัน เป็นธรรมดา การล่วงเกินมักเกิดจากกิเลส ความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ความเผลอเรอ หรืออาจเป็นไปโดยธรรมชาติ เพราะการมีปฏิสัมพันธ์ทั้งปวงย่อมมีการให้และการรับ หากจะไม่ให้มีการล่วงเกินกันเลย ก็ต้องเลิกเวียนว่ายตายเกิด เราจะได้ไม่ต้องมีปฏิสัมพันธ์ใดใดกับใคร

แต่การพูดถึงเจ้ากรรมนายเวรที่เราได้ยินได้ฟัง มักเป็นเจ้ากรรมนายเวรที่เป็นสิ่งน่ากลัว น่าขนพองสยองเกล้า หากไม่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ เราจะต้องวิบัติจากการแก้แค้นของเขา เจ้ากรรมนายเวรเหล่านี้ มาในรูปแบบของความเคียดแคัน จองล้างจองผลาญ

เราอาจลืมเจ้ากรรมนายเวรอีกรูปแบบหนึ่ง ที่เราก็เผลอไปล่วงเกินท่านอยู่บ่อยๆ เช่น คุณพ่อคุณแม่ คุณครูบาอาจารย์ของเรา รวมถึงท่านที่มีความปราถนาดีต่อเราอย่างสนิทใจ แม้เราจะล่วงเกินท่านเพียงไร ท่านก็ให้อภัยเราเสมอ ท่านเหล่านี้ก็มีอยู่ในโลก

หากมนุษย์ทั้งปวงตั้งใจบำเพ็ญเพียรสร้างบารมีแห่งความเป็นมนุษย์ คือ "ทาน ศีล ภาวนา" โดยเฉพาะที่เข้ากับเรื่องนี้คือ อภัยทาน แล้ว ความลำบากใจในเรื่องเจ้ากรรมนายเวร ย่อมหมดไป เพราะการเวียนว่ายตายเกิด บางครั้งเราก็เป็นผู้ให้ บางครั้งเราก็เป็นผู้รับ ควรให้อภัยกัน แม้จะมีข้อยกเว้นสำหรับคนบางกลุ่มบ้างก็ตาม

ความรู้เรื่องเจ้ากรรมนายเวร จึงเกิดจากการที่สัตว์โลกไม่ยอมให้อภัยทาน นั่นเอง

เรามาให้ความสำคัญกับเจ้ากรรมนายเวรฝ่ายดีเช่น คุณพ่อคุณแม่ของเรา ให้มากขึ้นน่าจะดีกว่า ส่วนเจ้ากรรมนายเวรอื่น ก็พิจารณากันไป หากจะสาธยาย ก็มีไม่หมดหรอก เพราะเราเกิดมาชาติหนึ่ง ล่วงเกินใครไปบ้าง เดินออกไปนอกบ้าน เหยียบมดตายไปกี่ตัว ต้องเอามาพิจารณากันหมดหรือไม่

ผมไม่ลงลึกถึงการแก้ไข หากมีคนมาจองเวรเรา เพราะเป็นวิชชาชั้นสูง หากมีโอกาสจะกล่าวถึงต่อไป